تأثیر اضطراب و باورهای منفی بر مدیریت بیماری افراد مبتلا به دیابت نوع 2 تحت درمان با انسولین

16 نوامبر 2016- یک مطالعه‌ی جدید که بودجه‌ی آن توسط شرکت سانوفی تأمین گردید، بیانگر تاثیر اضطراب و باورهای منفی (stigma) بر مدیریت روزانه‌ی بیماری افراد مبتلا به دیابت نوع 2 تحت درمان با انسولین بود. این پژوهش نشان داد که بسیاری از بیماران در احساس ضعف و ترس شدیدی غرق هستند و با این احساس شرم همیشگی از خود، اعتماد به نفس آنها بحدی کاهش می‌یابد که قادر به کنترل قند خون خود نیستند.

به گفته‌ی محققان 52 درصد از افراد مبتلا به دیابت در انگلستان در ایجاد تعادل در قند خون خود یا نگرانی در مورد کنترل قندخون خود در چالش هستند. از میان این افراد، یک چهارم از بیماران به طور خاص از اضطراب در مورد هیپوگلایسمی (افت شدید قند خون) رنج می برند.

برآورد می‌شود که 40 درصد از بیماران احساس اضطراب و ترس کمتری از افزایش قندخون نسبت به افت شدید قند خون(هیپوگلایسمی ) دارند.

این یافته‌ها نشان می‌دهد به دلیل این نگرانی، برخی از بیماران ممکن است برای جلوگیری از افت قندخون خود، تصمیم بگیرند که مقدار خونشان از آنچه به آنها توصیه شده است بالاتر رود، بدون اندیشیدن به اینکه بالا بودن قندخون بر سلامت بلند مدت آنها چه تأثیری می‌گذارد. اگرچه افت قند خون شدید ناخوشایند است و اگر بسرعت  درمان نشود، می‌تواند خطرناک باشد، اما بالا رفتن قند خون نیز با عوارض دراز مدت بسیار جدی، مانند آسیب عصبی، نارسایی کلیوی یا بیماری چشمی همراه خواهد بود.

این تحقیق همچنین نشان می‌دهد که احساسات منفی و کلیشه ‌ای مرتبط با دیابت گاهی اوقات می‌تواند سبب مدیریت بهینه‌ی دیابت شود.

 بخش قابل توجهی از بیماران مبتلا به دیابت نوع 2(15درصد) بر این باورند که دیگران آنها را به دلیل بیماریشان سرزنش می‌کنند و فکر می کنند که دلیل ابتلا به این بیماری، خود آنها هستند.

 بیش از نیمی از افراد مبتلا به دیابت نوع 2( 58 درصد) از تزریق انسولین در جمع احساس آزردگی می‌کنند و از این کار پرهیز می‌نمایند. در برخی موارد، این موضوع منجر به عدم تزریق انسولین در زمان مورد نظر می‌شود، بیمار صبر می‌کند تا تنها شود و سپس تزریق انسولین را انجام دهد.

برخی بیماران (41 درصد) بر اساس این تصور که سایر افراد فکر می‌کنند آنها به دلیل تمایل یا اشتهای زیاد به غذا، به این بیماری مبتلا شده‌اند، در طول گردهمایی‌های اجتماعی ازعادات غذایی سالم خود دست می کشند و حتی به مقدار مورد نیاز غذا نمی خورند.

تعداد زیادی از بیماران ( 25درصد) همچنین تلاش می‌کنند که بیماری خود را به دلیل ترس از انتقاد از دیگران پنهان کنند به همین دلیل آنها در نهایت بیماری خود را تنها با دوستان نزدیک، افراد خانواده و مراقبین بهداشتی خود در میان  می‌گذارند. به طورکلی این نشان می‌دهد که از نظر عاطفی و روانی از افراد مبتلا به دیابت نوع 2 پشتیبانی کافی نمی‌شود این موضوع می تواند به حس ناتوانی و عدم اعتماد به نفس کافی در توانایی آنها برای کنترل قند خون دامن زند.

منبع:

http://www.diabetes.co.uk/News/2016/nov/research-reveals-anxiety-and-stigma-associated-with-insulin-treated-type-2-diabetes-94761901.html